غم دمساز

کاش  دستان  مرا    طاقت     پرواز   دهی!

 کاش این تنگ دلم را،  دم و    آواز    دهی!

نه چنانم صنما  صبر  بر این  هجر کنم

 مگرم از سر لطفت ،  به من آن  باز  دهی

با دلی خسته فتادیم به محراب نماز

 تا  مگر بهر دلم،  دلبر طنّاز  دهی

خسته جانیم و  به  دنبال  نیاز  آمده ایم

 نه که با غمزه  نقابی  به رخ  ناز   دهی

ما که مسرور نگشتیم در  این   وادی عشق

 مگر از   دولت  هجرش  غم دمساز  دهی