دایر به شهادت حضرت علی اکبـر(ع)
دگمیش خزان یئلی گؤره سن هانسی گلشنه؟
بولبول وئروبدی سس سسه آه و نــواسی وار
آیا کیمون جــوانی اؤلوب، اولمیوب کفن؟
اگنین ده بلکه، اینـــدی ده قانلو لبـــاسی وار
آیا کیمون جـــوانی اؤلوب نعشی گلمیوب؟
شاید یاراسی چؤخدی، ساغالمـاز یاراسی وار
کیم دور وصیّتی یازولوب قوش قنــــــادینا؟
چونکه بیلــور، اؤنون گؤزو یولدا، آناسی وار
سس دوشدی خیمه گاهه، حسین گتدی اکبرین
امّـــا حسین محاسینی نین قان حنــاسی وار
آلموش قوجاقه مرکبون اوستونده اکبــرین
قانلو عبـا ایچینــده دی قانلـو عبـــــاسی وار
قوش شهپرینده یاده سالوب بیر به بیر یازوب
یاده سالوب وطن ده نئچـــه اقـــرباسی وار
با جیلارین خیاله سالوب جان وئره ن زمان
چونکه بیلور اؤلونجه باشین داقـــراسی وار
آری رقیّـــه تاکه اؤلـــونجن دئــــدی علی!
باجــون اؤلـور، اورک ده ولی مدّعاسی وار
جانیم یئتوب دوداقه گلوب باغلاسان گوزوم
اؤندا یارالی قلبیمــون اکبــــر، صفـــاسی وار
مختــاری یاز رقیـّه غمین نوحه خوانه وئر
ذکر ایله سون اؤمجلس ارا، که عــزاسی وار
زبانحال حضرت لیلا در شهادت علی اکبر (ع)
که سنده ن آیری سینا ،یؤخدی بیرگمــانیم علی
یارالی جـــانووه قربان ائوی داغیلمــوش آنان
یانــوب خیام لـریم ،گئتــــدی آشیانیــــم علی
عزیزیدیم که سنون تک جــوان بالا واریدی
اؤغولسوز ائتدی فلک، گئتدی اؤل زمانیم علی
گئده نده هوشه آدون دلـده ازبریم دی بالا
گلنده هوشه، چیخار عرشـه جک فغانیم علی
سنه طوی ایلمــه دیم شــــاد اولمــادی قلبیـم
سنــون عروســـون اولا، بلکه همـــزبانیم علی
نه قارداشیـــم نه ائلیم وار، علی اؤزون بیلوسن
غریبه بیرآنووام، یؤخـــدی هئچ کسـانیم علی
وئره نده جان دئدیم اکبر باشیم دیزاوسته آلار
باخام اؤنون اوزینه شاد اؤلا روانیم علی
اؤغولسوز اؤلسه آنا قبرینی قازان کیم اولار؟
اؤغول کیمی کیم اولار، حالیمه یانانیم علی
گلــوب بقیــــده هامی آغلیـــار اؤلن لرینــه
منیم هئچ اولمیاجاق، یادینا سالانیم علی
یازار منیم غمیمی داغدیــــــده مختـــاری
اوخوللا بـزم عـزا ایچره، نوحه خوانیم علی
زبانحــال حضرت زینب (س) در غارت خیام
ای نامـــدار قـــــافله ســـــالار، هــــارداسان؟
اؤد ویردی خیمه گاهووه کفّـار، هارداســــان؟
امــــداد وقتی دور آتام اوغلان لاری گلــون
یؤخ زینبــــه بـــو گونده هوادار، هـارداســان؟
باب الحــــــوائج آدلـــی و باب المـــرادسن
باب المـــــراد تئــز گل علمدار، هـارداسـان؟
ای پادشـــــاه دار فنـــــا ،عـــالـــــم بقـــــا
یانــــدی شــرار ظلمیله دربار، هــارداســـان؟
اشعار از ذاکر اهل بیت(ع): مرحوم شیخ احمد مختاری
«آن ملک که گلخن تابی (غلامی که مسئول گرم کردن آب حمام باشد) بر او عاشق شد، وزیر زیرک از آن معنی به حسّ شد. پس با مَلِک بگفت. مَلِک خواست که بر او سیاستی راند. (مجازاتش کند) وزیر گفت که تو به عدل معروفی، لایق نبوَد که سیاست فرمایی. چه عشق کاری نیست که به اختیار بوَد، و سیاست فرمودن بر کاری که در اختیار وی نیست، از عدل دور افتد و از اتفاق حسنه راه گذر مَلِک بر آن گلخن بود. بی چاره (غلام) همه روز منتظر عبور مَلِک بودی. بر راه نشسته و بر دوام، پاس گذشتن می داشتی تا کی بوَد که موکب میمون و طلعت همایون مَلِک ببیند و هر بار که مَلِک آن جا رسیدی، کرشمه ی معشوقی پیوند کرشمه ی جمال کردی، و وزیر قوام آن می داشتی...
ادامه مطلب ...شعر از ذاکر اهل بیت علیهم السلام: مرحوم شیخ احمد مختاری
دشمن دوست نما چون شجر گل دار است
شاخه اش پر زگل، اما ز کجی پرخار است
ای بسا بلبل خوشخوان که در شاخه ی آن
شده مشغول ترنّم به سر گفتار است؛
زود بیند که همان شاخه قفس بوده به او
چون ز اصلش کج و هم پیچ و خمش بسیار است
دشمن دوست نما، همچو دد و مرصاد است
کینه ورزنده و فرصت طلب و خونخوار است
ظاهراً خوش سخن و، دم ز احبّاء زند
گول خوش خط مخور، نیش زنی چون مار است
تا توانی گلی از شاخه ی بی خار بچین
راست چون نیشکر و شهد در او آثار است
پند «مختاری» به گنجینه ی خاطر بسپار
چون نماند خود او، شعر از او در کار است
شعر از مرحوم «شیخ احمد مختاری»
شهید چمران:
امام زمان (ع)، در میان ما حاضر است و در میان ما زندگی می کند.
او مار ا می بیند، ولی ما از دیدنش محروم هستیم.
این ماییم که قلب و روحمان از بار گناهان پوشیده شده
و قادر نیستیم وجود مبارکش را درک کنیم.
او از ما غیبت نکرده است؛ ماییم که از او غیبت کرده ایم.
شهید مرتضی آوینی:
بهار سر رسیده است و شقایق های وحشی و گل های سفید نوروز
سر از خاک بیرون آورده اند...
با بهاران روزی نو رسیده است و ما و نوروز همچنان چشم به راه روزگاری نو.
اکنون که جهان و جهانیان مرده اند،
آیا وقت آن نرسیده است که مسیحای موعود سر رسد
و زمین و زمینیان را زنده گرداند؟!