پندی از پدر، در بیان دشمن دوست نما...

دشمن دوست نما چون شجر گل دار است     

شاخه اش پر زگل، اما ز کجی پرخار است

ای بسا بلبل خوشخوان که در شاخه ی آن

شده مشغول ترنّم به سر گفتار است؛

زود بیند که همان شاخه قفس بوده به او

چون ز اصلش کج و هم پیچ و خمش بسیار است

دشمن دوست نما، همچو دد و مرصاد است

کینه ورزنده و فرصت طلب و خونخوار است

ظاهراً خوش سخن و، دم ز احبّاء زند

گول خوش خط مخور، نیش زنی چون مار است

تا توانی گلی از شاخه ی بی خار بچین

راست چون نیشکر و شهد در او آثار است

پند «مختاری» به گنجینه ی خاطر بسپار

چون نماند خود او، شعر از او در کار است

شعر از مرحوم «شیخ احمد مختاری»