شهرِ پاییز

 

در شهر پاییز گم شده ام


می بینم گم شدگانی را که

از کوچه پس کوچه های این شهر می گذرند

امّا همجون من

آواره و گم گشته اند

به دنبال کوچه ی بهار می گردم و نسیم دلکش او

امّا کوچه ها

                غرق در پاییزند

 من در این پاییزم

برگ ریزان خزان را بنگر!

مرغ سرگشته ی باغ

مانده تنها و غریب

کو نسیم سحری ؟

بَرَد این دستانم

از افق های زمان برساند دستم

پیش آن فصل بهار

پیش آن یار و نگار


باید

      از

        این جا 

                رفت

         

                    بگذشت از پاییز



ای همه گم شدگان!

از غم فصل خزان


                      می توان 


                                  زود

                                  

                                        گذشت


                                               گر بخواهی تو بهار

                                              گر کنی صبر و قرار...

                                                                                «مسرور»